فصلنامه تحقیقات بنیادین علوم انسانی

1. نهج‌البلاغه. 1414ق. گردآوری محمدبن‌حسین شریف‌الرضی. تصحیح صبحی صالح. قم: هجرت. ابوالمعالی الحسینی، خدیجه. ۱۳۹۲. «تحلیل كیفی متن: استقرا/ قیاس». دوفصلنامه مطالعات معارف اسلامی و علوم تربیتی. سال اول. شمارۀ 1. صص 102-83. اعرافی، علیرضا. 1379. «روش‌شناسی استنباط آموزه‌های تربیتی در آینۀ سیره و کلام امام علی (ع)». فصلنامه پژوهش‌های تربیت اسلامی. شمارۀ ۴. صص 26-15. ــــــــــــــــ‌. 1385. «بهره‌گیری از روش‌شناسی تحول‌یافتۀ اجتهادی، لازمۀ تولید علم دینی». روش‌شناسی علوم انسانی (حوزه و دانشگاه). سال دوازدهم. شمارۀ 49. صص 8-4. اکبری، مرتضی؛ غفوریان، فاطمه‌سادات. ۱۳۹۴. تحلیل داده‌های کیفی با استفاده از نرم‌افزار Atlas.ti. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. امام خمینی، سید روح‌الله. 1415ق. مناهج الوصول الی علم الأصول. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره). ایزوتسو، توشی‌هیکو. ۱۳۶۱. خدا و انسان در قرآن. ترجمه احمد آرام. تهران: شرکت سهامی انتشار. ــــــــــــــــــــ. ۱۳۷۸. مفاهیم دینی‌ـ‌اخلاقی در قرآن مجید. ترجمۀ فریدون بدره‌ای. تهران: فرزان. ایمان، محمدتقی؛ نوشادی، محمودرضا. ۱۳۹۰. «تحلیل محتوای کیفی». پژوهش. سال سوم. شمارۀ ۲ (پیاپی۶). ایمان، محمدتقی‏. ۱۳۹۲. «نمی‌توانیم تکثرگرایی روشی را بپذیریم». گفتمان الگو؛ دوماهنامۀ الگوی اسلامی‌ایرانی پیشرفت. شمارۀ 1. بابایی، علی‌اکبر؛ عزیزی‌کیا، غلامعلی؛ روحانی راد، مجتبی. ۱۳۸۸. روش‌شناسی تفسیر قرآن. زیرنظر محمود رجبی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران: سمت. باربور، ایان. ۱۳۶۲. علم و دین. ترجمۀ بهاءالدین خرمشاهی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. بستان، حسین. ۱۳۹۰. گامی به‌سوی علم دینی؛ ساختار علم تجربی و امکان علم دینی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. پسندیده، عباس. ۱۳۸۶. «درآمدی بر روش فهم معارف روان‌شناختی از احادیث». علوم حدیث. سال دوازدهم. شمارۀ ۳ و ۴. پیاپی ۴۵ و ۴۶. صص 109-88. ـــــــــــــــ‌. ۱۳۸۸. اخلاق‌پژوهی حدیثی. تهران: سمت و دانشکدۀ علوم حدیث. ـــــــــــــــ. ۱۳۹۶. «روش فهم روان‌شناختی متون دینی (فرمد)؛ بررسی تک‌متن». پژوهشنامۀ روان‌شناسی اسلامی. سال سوم. شمارۀ ۶. صص 91-67. حسنی، سید حمیدرضا؛ علی‌پور، مهدی. 138۷. «اجتهاد به‌مثابه فرایند کشف و تولید علوم انسانی اسلامی». مجموعه مقالات کنگرۀ ملی علوم انسانی ۱۳۸۵. به اهتمام: مظفر نامدار. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. حسینی، محمدرضا. ۱۴۰۰ق. کیف نفهم القرآن. بیروت: مؤسسه الوفاء. حیدری، سید علی نقی. ۱۳۸۳. اصول استنباط. ترجمۀ محسن غرویان و علی شیروانی. قم: دارالفکر. حیدری‌فر، مجید. ۱۳۹۱. مهندسی فهم و تفسیر قرآن؛ پژوهشی نو در روش‌شناسی تفسیر ترتیبی و موضوعی قرآن کریم. قم: مؤسسۀ بوستان کتاب. خسروپناه، عبدالحسین. ۱۳۹۴. در جست‌وجوی علوم انسانی اسلامی؛ تحلیل نظریه‌های علم دینی و آزمون الگوی حکمی‌‌ـ‌اجتهادی در تولید علوم انسانی اسلامی. قم: دفتر نشر معارف. خنیفر، حسین؛ بردبار، حامد. ۱۳۹۳. درآمدی بر مدل‌سازی در علوم رفتاری. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی. خویی، ابوالقاسم. ۱۳۶۶. البیان فی تفسیر القرآن. تهران: کعبه، بیروت: دارالزهراء. رجبی، محمود. ۱۳۸۳. روش تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. رضوی، سید عباس. ۱۳۷۶. «تاریخ در نگاه شهید صدر». مجلۀ حوزه. شمارۀ 79 و 80. رفیع‌پور، فرامرز. ۱۳۹۰. تکنیک‌های خاص تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: شرکت سهامی انتشار. ساروخانی، باقر. 1389. روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ساشادینا، عبدالعزیز. ۱۳۹۳. روش‌شناسی مطالعات اسلامی در غرب؛ گفتارهایی از عبدالعزیز ساشادینا. تدوین و نگارش یاسر عسگری و رسول نورزی فیروز. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی. ساعی، علی. ۱۳۸۷. روش تحقیق در علوم اجتماعی؛ با رهیافت عقلانیت انتقادی. تهران: سمت. سرمد، زهره؛ بازرگان، عباس؛ حجازی، الهه. ۱۳۹۱. روش‌های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: نشر آگه. السعدی، عبدالرحمن. 1421ق. القواعد الحسان فی تفسیر القرآن. قاهره: دار ابن‌الجوزی. سعیدی‌ روشن، محمدباقر. ۱۳۸۳. تحلیل زبان قرآن و روش‌شناسی فهم آن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی. شارع‌پور، محمود. ۱۳۸۰. «مدل‌سازی معادلۀ ساختاری (SEM)؛ آشنایی با کاربردهای برنامۀ لیزرل (LISREL) در تحقیقات علوم اجتماعی». فصلنامۀ علوم اجتماعی. شمارۀ ۱۳ و ۱۴. صص 231ـ205. شریعتی، غلام‌محمد؛ سعیدی ‌روشن، محمدباقر. ۱۳۹۳. «رابطۀ معناشناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأكید بر دیدگاه علامه طباطبایی». قرآن‌شناخت. سال هفتم. شمارۀ ۲ (پیاپی ۱۴). صص 24ـ5. شریعتی، غلام‌محمد. ۱۳۹۴. «نقش معناشناسی زبانی در تفسیر قرآن؛ با تأکید بر ساختگرایی و نظریۀ ایزوتسو». رسالۀ دکتری. قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره). شوماخر، رندال؛ لومکس، ریچارد. ۱۳۸۸. مقدمه‌ای بر مدل‌‌سازی معادلۀ ساختاری. ترجمۀ وحید قاسمی. تهران: جامعه‌شناسان. الصدر، سید محمدباقر. ۱۴۰۰ق. «تلخیص کتاب مقدمات فی التفسیر الموضوعی للقرآن». المنطلق. شمارۀ ۱۰. صص 72ـ62. ــــــــــــــــــــــــ‌. 1432ق. دروس فی علم الأصور. قم: مجمع الفکر الاسلامی. عانی، نزّار. 1385. کتاب‌شناسی توصیفی‌ـ‌‌تحلیلی اسلام و روان‌شناسی. ترجمه، نقد و اضافات بهروز رفیعی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. علی‌پور، مهدی؛ حسنی، سید حمیدرضا. 1390. پارادایم اجتهادی دانش دینی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. علیدوست، ابوالقاسم. 1392. «گفتمان تولید الگو باید بر فقیهان حاکم شود». گفتمان الگو؛ دوماهنامۀ الگوی اسلامی‌ایرانی پیشرفت. شمارۀ 1. العوادی، مشکور کاظم. 1424ق. البحث الدلالی فی تفسیر المیزان؛ دراسه فی تحلیل النص. بیروت: مؤسسه البلاغ. فرامرز قراملکی، احد. ۱۳۸۸. روش‌شناسی مطالعات دینی. مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی. کلینی، محمدبن‌ یعقوب. 1365. الكافی. تهران: دار الكتب الإسلامیه. کیوی، رمون؛ کامپنهود، لوک وان. ۱۳۷۹. روش تحقیق در علوم اجتماعی. ترجمۀ عبدالحسین نیک‌گوهر. تهران: توتیا. گال، مردیت؛ بورگ، والتر؛ گال، جویس. 138۹. روش‌های تحقیق كمّی و كیفی در علوم تربیتی و روان‌شناسی. ترجمۀ احمدرضا نصر، حمیدرضا عریضی، زهره خسروی، علیرضا کیامنش، منیجه شهنی ییلاق، خسرو باقری، محمد خیر، محمدجعفر پاک‌سرشت و محمود ابوالقاسمی. تهران: سمت و دانشگاه شهید بهشتی. گلشنی، مهدی. ۱۳۹۰. تحلیلی از دیدگاه‌های فلسفی فیزیکدانان معاصر. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. لسانی فشارکی، محمدعلی. ۱۳۹۳. درس‌نامۀ روش تحقیق موضوعی قرآن کریم. قم: فلاح. مدوز، دنلا اچ. 1392. تفکر سیستمی. ترجمۀ عادل آذر و حامد فلاحتکار. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع). مسعودی، عبدالهادی. ۱۳۸۲. «بهره‌گیری از حدیث در روان‌شناسی؛ زمینه‌ها و موانع». علوم حدیث. شمارۀ 29. صص 43ـ23. ـــــــــــــــــــ‌. ۱۳۸۷. روش فهم حدیث. تهران: سمت و دانشکدۀ علوم حدیث. مصباح یزدی، محمدتقی؛ عابدینی، جواد. ۱۳۸۸. «نواندیشی دینی و روش‌شناسی آن». عیار پژوهش در علوم انسانی. سال اول. شمارۀ 2. صص 37ـ7. مظفر، محمدرضا. 1368. اصول الفقه. قم: دفتر تبلیغات اسلامی. معرفت، محمدهادی. 1377. التفسیر و المفسرون فی ثوبه القشیب. مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی. ملائی‌توانی، علیرضا. ۱۳۹۰. درآمدی بر روش پژوهش در تاریخ. تهران: نشر نی. میرز، لاورنس اس؛ گامست، گلن؛ گارینو، ا.جی. ۱۳۹۱. پژوهش چند متغیری کاربردی (طرح و تفسیر). ترجمۀ حسن‌پاشا شریفی، حمیدرضا حسن‌آبادی، ولی‌الله فرزاد، سیمین‌دخت رضاخانی، بلال ایزانلو و مجتبی حبیبی. تهران: رشد. نورعلیزاده میانجی، مسعود. ۱۳۹۶. «اصول و معیارهای اعتبارشناختی فهم علمی از متون اسلامی در علوم انسانی». فصلنامۀ تحقیقات بنیادین علوم انسانی. چهارمین کنگرۀ علوم انسانی اسلامی. سال سوم. پیاپی ۹. شمارۀ۴. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ. ۱۳۹۷. «روش مدل‌یابی مفاهیم و سازه‌های روان‌‌شناختی از متون اسلامی (قرآن و حدیث)» رسالۀ دکتری. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (رحمة‌الله علیه). هومن، حیدرعلی. ۱۳۸۵. راهنمای عملی پژوهش کیفی. تهران:‌ سمت. ــــــــــــــــ. ۱۳۹۰. شناخت روش علمی در علوم رفتاری. تهران:‌ سمت. ــــــــــــــــ‌. ۱۳۹۱. مدل‌یابی معادلات ساختاری با کاربرد نرم‌افزار لیزرل. تهران: سمت. Blalock, H. M. 1961. "Correlation and Causality: The Multivariate Case". Social Forces. Vol. 39. No. 3. pp. 246-251. Creswell, J.W. 2007. Qualitative Inquiry and Researches Design, Choosing Among Five Approaches. London: Sage. Gadamer, Hans-George. 1994. Truth and Method. Translation by Joel Weinsheimer and Donald G. Marshall. New York: The Continuum Company. Hoyle, Rick H. 2012. Handbook of Structural Equation Modeling. New York & London: The Guilford Press. Kline, Rex B. 2005. Principles and Practice of Structural Equation Modeling. New York & London: The Guilford Press. Lincoln, Y. and Guba E. 1985. Naturalistic Inquiry. Beverley Hills, CA: Sag. Marshall, Catherine and Rossman, Gretchen B. 2006. Designing Qualitative Research. London: SAGA. Moser, Claus A. and Kalton, Graham. 2016. Survey Methods in Social Investigation. London & New York: Routledge. VandenBos, Gary R. 2013. APA dictionary of clinical psychology. Washington, American Psychological Association. Walliman, Nicholas. 2006. Social Research Methods. London: SAGA. ــــــــــــــــــــــــ‌.. 2011. Research Methods: The Basics. London & New York: Routledge.