|
ساختار نفس و بدن به مثابه الگویی برای نحوۀ مواجهه انسان با طبیعت
|
| احمد شه گلی |
|
|
|
چکیده: (464 مشاهده) |
انسان ضرورتاً به تصرف در طبیعت جهت تولید صنعت یا تأمین سایر نیازهای خود نیازمند است. ازطرف دیگر تصرفات انسان نمی‌تواند بی‌حدومرز باشد بلکه محدودیت‌ها و چهارچوبهایی لازم است؛ اکنون این سؤال پیش می‌آید آیا ملاک و معیاری برای نحوه تصرف بشر در طبیعت وجود؟ پاسخ به این سؤال از منظرهای گوناگون قابل بررسی است. در این مقاله با رویکردی انسان‌شناختی در صدد ارائۀ یک پیشنهاد هستیم. این رویکرد بر آن است تا با رجوع به ساختار نفس و بدن انسان، محورهای کلی تصرفات بشر در طبیعت را تبیین کند. ازآنجاکه صنعت برای استفادۀ انسان است، شناخت انسان میتواند نحوۀ مواجهۀ ما را با جهان اعتلا دهد. برای این منظور دو شیوه برای تبیین نحوۀ تصرف در طبیعت و مواجهه با صنعت بیان شده است: الف: ازطریق رابطۀ نفس و بدن: بر این اساس تبیین ساختار حاکم بر نفس و بدن، محدودۀ تصرفات و کیفیت تعامل انسان با طبیعت و صنایع را روشن می‌کند، ب: از طریق خصوصیات کلی حاکم بر ساحت جسمی انسان. در این شیوه با تأمل در اصول حاکم بر جسم انسان، یک سری احکام کلی مواجهه با طبیعت استنباط می‌شود. این تحقیق، پژوهشی بنیادین با روش تحلیل عقلی است. بر این اساس مراجعه به انسان به عنوان یک اصل روش شناختی میتواند مبنای مسائل معرفتی و عملی در حوزههای مختلف قرار بگیرد و طرح موضوعی برای فلسفه تکنولوژی باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: انسان، طبیعت، تصرف، صنعت، نفس و بدن. |
|
|
متن کامل [PDF 224 kb]
(105 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/9/19 | پذیرش: 1399/3/31 | انتشار: 1399/3/31
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
