دانشجوی دکتری تخصصی آیندهپژوهی دانشگاه تهران، ایران، تهران
چکیده: (2411 مشاهده)
چکیده
سنتهای الهی، قوانینی هستند که خداوند بر عالم خلقت حاکم فرموده است و از طریق آنها، تدبیر خود را در عالم تکوین، جاری میسازد. با کشف و استخراج سنن الهی از قرآن کریم و روایات اهلبیت: و تبیین نظام حاکم بر آنها، میتوان به یک چارچوب شناختی هنجاری ویژه از عالم خلقت و نظام تدبیر خداوند رسید. شناخت این سنن و احتساب آنها در حوزههای مختلف علمی، از جمله در مدیریت اسلامی، میتواند مفید واقع شود. با احتساب سنن الهی در مدیریت اسلامی و هماهنگ ساختن نظام تدبیر بشری با نظام تدبیر خداوند و طراحی حرکت مبتنی بر آنها، میتوان گفت که مدیریت اسلامی از جایگاه ممتاز و ویژهای نسبت به علم مدیریت رایج برخوردار خواهد شد. در این مقاله در ابتدا به تبیین سنن الهی و ضرورت لحاظ آن در تدوین علوم انسانی اسلامی، بهویژه مدیریت اسلامی پرداخته شده است. در ادامه به طور خاص به سنت رزق به عنوان یکی از سنن الهی حاکم بر خلقت و به تأثیرات لحاظ این سنت در علم مدیریت اسلامی اشاره میشود. سنت رزق از جمله سننی است که خداوند بر عالم خلقت حاکم ساخته است و از طریق آن رزق و روزی بندگان خود را تدبیر میفرماید. روش تحقیق در این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانهای منابع موجود و تحقیق بر روی آیات قرآن کریم با استفاده از روشهای تفسیری است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى انتشار الکترونیک: 1395/12/28
فهرست منابع
1. قرآن کریم.
نهجالبلاغه.
صحیفه سجادیه.
ابن بابویه، محمد بن علی (1362). الخصال. قم: جامعه مدرسین.
ابن بابویه، محمد بن علی (1376). الأمالی (للصدوق). تهران: کتابچی.
ابن بابویه، محمد بن علی (1385). علل الشرایع. قم: کتابفروشی داوری.
ابن بابویه، محمد بن علی (1406ق). ثواب الأعمال وعقاب الأعمال. قم: دارالشریف الرضی للنشر.
ابن بابویه، محمد بن علی (1398 ق). التوحید (للصدوق). قم: جامعه مدرسین.
ابن شعبه حرانی، حسن بن علی (1404ق). تحف العقول. قم: جامعه مدرسین.
ابن فارس، احمد بن فارس، (1404ق). معجم مقاییس اللغه. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن قولویه، جعفر بن محمد (367 ق). کامل الزیارات. تهران: دارالمرتضویه.
ابن بابویه، محمد بن علی (1413ق). من لا یحضره الفقیه. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
آل رسول، سوسن، و بردابرد، پروین (1392). توسعه و قبض رزق و روزی از منظر قرآن کریم، کوثر. 47: 59-72.
امیری طهرانی، سیدمحمدرضا (1389). حق معاش، اصل موضوعه اقتصاد اسلامی، اقتصاد تطبیقی. 1(1): ص1-22.
ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی (1385ق). دعائم الاسلام. قم: مؤسسه آلبیت:.
باقری، مصباح الهدی، و همکاران (1392). تبیین جایگاه سنت رزق و اعتقاد به آن در کسب و کار از دیدگاه قرآن کریم، مدیریت اسلامی. 6: 255-287.
بحرانی، ه . (۱۴28ق). البرهان فی تفسیر القرآن. قم: مؤسسه دارالمجتبی للمطبوعات.
برقی، احمدبن محمد بن خالد (1371ق). المحاسن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
پورطولمی، منیرالسادات (1389). رحمت اللهی و رزق بندگان در هستیشناسی قرآن، فدک. 40: 37-56.
تمیمی آمدی، عبدالواحدبن محمد (1410ق). غررالحکم ودررالکلم. قم: دارالکتاب الاسلامی.
توکلی، عبدالله (1391). تحلیل جایگاه ارزشها در مدیریت؛ گامی در نظریهپردازی مدیریت اسلامی، روششناسی علوم انسانی. 71: 99-118.
جدیدی، احمد (1390). رزق و روزی در قرآن و روایات، پژوهشنامه معارف قرآنی. 5: 25-58.
جوهری، اسماعیل بن حماد (1376). صحاح اللغه. بیروت: دار العلم للملایین.
حاجی اسماعیلی، محمدرضا، و ساجدی، فاطمه (1390). مفهومشناسی رزق معنوی در قرآن با محوریت حضرت موسی و نوع8، کوثر. 39: 157-176.
حجازیفر، سعید (1396). رویکردها و منظومه پژوهشی مطالعات مدیریت اسلامی، مجله مدیریت اسلامی. 17: 57-89.
حجتی، سیدمحمدباقر، و رضایی، علی (1386). جمع میان مفهوم مقدر بودن رزق با تأثیر تلاش و تدبیر در جلب رزق، پژوهشنامه قرآن و حدیث، 3: 7-32.
حمیری، عبدالله بن جعفر (1413ق). قرب الاسناد. قم: مؤسسه آلبیت:.
خسروی حسین، (1394). وسعت رزق و روزی. قم: طوبای محبت.
دهدست، محمدرضا (1391). رزق را روزیرسان پر میدهد؛ رزق و روزی از دیدگاه آیات و روایات، رشد آموزش معارف اسلامی. 84: 20-24.
دهقانی، روشن، و هادوی، اصغر (1395). آثار طبیعی رزق حلال با تأکید بر آیات و روایات، پژوهشنامه معارف قرآنی. 24: 83-103.
دیلمی، حسن بن محمد (1371). إرشادُ القُلوب. قم: الشریف الرضی.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1412ق). المفردات. بیروت: دارالقلم.
رحیمی، مرتضی (1392). نقش رزق حلال در استحکام نهاد خانواده در سیره و سخن امام رضا7، فرهنگ رضوی. 1 (2): 125-154.
صدر، محمدباقر (1393). سنتهای تاریخ در قرآن. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طباطبائی سیدمحمد حسین (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طباطبائی، سیدمحمدحسین (۱۳۷۴). تفسیر المیزان. ترجمه ع. موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طبرسی فضل بن حسن، (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: انتشارات ناصر خسرو.
طبرسی، فضل بن حسن (1412ق). مکارم الأخلاق. قم: الشریف الرضی.
طریحی فخرالدین (1375). مجمع البحرین. تهران: مرتضوی.
عاملی، حر (1409ق). وسائل الشیعه. قم: مؤسسه آلالبیت:.
عبداللهیپور، مهدی (1391). فلسفه تکفّل روزیها از جانب خداوند در قرآن، قبسات. 63: 157-174.
عبداللهیپور، مهدی، و مهدویراد، محمدعلی (1391). حکمت گونهگونی روزیها از دیدگاه قرآن، اندیشه نوین دینی. 8 (29): 53-68.
عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه (1415ق). تفسیر نور الثقلین. قم: انتشارات اسماعیلیان.
فروزنده دهکردی، لطفالله، و ملائی، الهه (1388). بررسی نظام ارزشی در مدیریت اسلامی و دیگر مکاتب، راهبرد توسعه. 17: 166-187.
فولادگر، محمد (1382). رزق و رزاق از دیدگاه قرآن، کوثر. 10: 25-35.
فولادگر، محمد، و خاری آرانی، سمیه (1394). بازکاوی عوامل توسعه رزق در اسلام، معرفت. 212: 41-56.
کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق). الکافی. تحقیق علیاکبر غفاری و محمد آخوندی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
مجلسی، محمدباقر (1110 ق). بحارالانوار. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
محدث نوری، حسین (1408ق). مستدرک الوسائل. قم: مؤسسه آل البیت:.
محمدی ریشهری، محمد (1384). میزان الحکمه. قم: دارالحدیث.
مصباح یزدی، محمدتقی (1368). جامعه و تاریخ از دیدگاه قرآن. قم: سازمان تبلیغات اسلامی.
مصباح یزدی، محمدتقی (1375). تبیین مفهوم مدیریت اسلامی، مجله معرفت. 17: 13-16.
مصباح یزدی، محمدتقی (1376). پیشنیازهای مدیریت اسلامی. قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;.
مصطفوی، حسن (1430ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. بیروت: دارالکتب العلمیه.
نجاری، رضا (1387). مبانی مدیریت اسلامی. تهران: دانشگاه پیام نور.