تراانسانگرایی نمونۀ کاملی از یک جنبش علمی- فناورانه با رویکرد آیندهگرایانه در قرن حاضر است. این جنبش مدعی است پیشرفت تکنولوژیهای نوین، در مواردی همچون ارتقای بیولوژیک انسان، تغییر در سختافزار انسانی و تحول در یادگیری، دگرگونی عظیمی را در تعلیموتربیت رقم خواهند زد؛ بهگونهای که با بسط و توسعهٔ تکنولوژهای نوین در آیندهٔ نه چندان دور آموزشوپرورش مرسوم حذف خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است، تبیین مواضع تربیتی تراانسانگرایان، و تحلیل برخی از چالشهای بنیادی این جنبش برای تعلیموتربیت است.
نتایج تحقیق حاکی از آن است که هرچند ایدههای تراانسانی از برخی جهات، فرصتهایی را برای نظامهای تعلیموتربیت فراهم میآورد، اما پیشبینیهای آنان برای حوزه تربیت قابلتأمل است و نظرات تراانسانگرایان به دلایلی مانند: تغییر نقش تسهیلکنندگی فناوری به تصمیمسازی، تلقی رویدادی از تعلیموتربیت، و تمرکز بر ماهیت مادی انسان، بیشتر در معرض نقد قرار میگیرد تا تأیید. لذا آیندهنگری و آیندهپژوهی مسائل تربیتی در این حوزه میتواند مواجهه اندیشمندان تعلیموتربیت با تراانسانگرایی را هوشمندانهتر نماید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى انتشار الکترونیک: 1402/12/10