بحث از جامعیت دین و اثبات آن برای دینی خاص، یکی از مباحث بنیادین دینشناختی بهشمار میرود که در حوزههای گوناگون مرتبط با دین، مانند استنباط احکام، طراحی نظامهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسیِ مبتنی بر دین و تولید علوم انسانی دینی، نقشی تعیینکننده دارد. اثبات جامعیت دین، پیشتر بر اثبات امکان جامعیت دین مبتنی است و این امکان به وجود ویژگیهایی در عرصههایی مانند پدیدآور، محتوا و زبان دین وابسته است. این پژوهش با ارائه سازوکاری نو برای تحلیل جامعیت دین، با بهره گرفتن از روش عقلی و تحلیلی به بررسی این ویژگیها در عرصههای نامبرده پرداخته و با تطبیق ویژگیهای نامبرده بر دین اسلام، امکان جامعیت آن را نتیجه گرفته است. این نوع نگاه به جامعیت آثار و نتایجی در «علم دینی» بهدنبال خواهد داشت که در بخش پایانی نوشتار به برخی از آنها اشاره شده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي انتشار الکترونیک: 1403/3/10