دوره 4، شماره 2 - ( 6-1397 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 132-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Taheri M. Justice and Human Nature; a comparative study of Ayatollah Javavdi Amoli's and John Rawls's thoughts. فصلنامه تحقیقات بنیادین علوم انسانی 2018; 4 (2) :107-132
URL: http://frh.sccsr.ac.ir/article-1-89-fa.html
URL: http://frh.sccsr.ac.ir/article-1-89-fa.html
طاهری محمدرضا. انسانشناسی عدالت؛ بررسی تطبیقی آرای آیت‌الله جوادی آملی و جان رالز. فصلنامه تحقیقات بنیادین علوم انسانی. 1397; 4 (2) :107-132
دکترای اندیشه سیاسی، دانشگاه امام صادق(ع)، ایران، تهران
چکیده: (1926 مشاهده)
چکیده
هر نظریه‌ای درباره عدالت مبتنی بر مفروضاتی درباره انسان است. لذا لازمه ارائه نظریه اسلامی عدالت، شناخت انسان، حقوق، نیازها و استعدادهای اوست. در این پژوهش با استفاده از روش تفسیری و تطبیقی، آرای دو متفکر برجسته معاصر، آیت‌الله جوادی آملی و جان رالز در باب انسان و نسبت آن با عدالت بررسی شده است. آیت‌الله جوادی آملی انسان را دارای دو ساحت فطرت و طبیعت می‌داند که باید ساحت فطرت بر طبیعت حاکم شود و این امر دلالت‌های مهمی، بهویژه در قالب حق هدایت، در نظریه‌پردازی درباره عدالت دارد. از سوی دیگر جان رالز بر ویژگی‌هایی همچون آزادی، برابری، معقول بودن، عقلانی بودن و حس عدالت با مرکزیت حق آزادی تأکید می‌ورزد. البته او نهایتاً اصول عدالت را در قالب دو اصل بیان می‌کند که اصل اول و حاکم آن، اصل آزادی است.
هر نظریه‌ای درباره عدالت مبتنی بر مفروضاتی درباره انسان است. لذا لازمه ارائه نظریه اسلامی عدالت، شناخت انسان، حقوق، نیازها و استعدادهای اوست. در این پژوهش با استفاده از روش تفسیری و تطبیقی، آرای دو متفکر برجسته معاصر، آیت‌الله جوادی آملی و جان رالز در باب انسان و نسبت آن با عدالت بررسی شده است. آیت‌الله جوادی آملی انسان را دارای دو ساحت فطرت و طبیعت می‌داند که باید ساحت فطرت بر طبیعت حاکم شود و این امر دلالت‌های مهمی، بهویژه در قالب حق هدایت، در نظریه‌پردازی درباره عدالت دارد. از سوی دیگر جان رالز بر ویژگی‌هایی همچون آزادی، برابری، معقول بودن، عقلانی بودن و حس عدالت با مرکزیت حق آزادی تأکید می‌ورزد. البته او نهایتاً اصول عدالت را در قالب دو اصل بیان می‌کند که اصل اول و حاکم آن، اصل آزادی است.
فهرست منابع
1. جوادی آملی، عبدالله (1380). تسنیم. جلد سوم. قم: اسراء.
____________ (1384). تسنیم. جلد هفتم. قم: اسراء.
____________ (1384الف). تفسیر انسان به انسان. قم: اسراء.
____________ (1385). تسنیم. جلد نهم. قم: اسراء.
____________ (1387). تسنیم. جلد چهارده. قم: اسراء.
____________ (1388). تسنیم. جلد شانزده. قم: اسراء.
____________ (1375). فلسفه حقوق بشر. قم: اسراء.
فارابی، ابونصر (1382). فصول منتزعه. تهران: سروش.
Kekes, John (1997). Against liberalism. Ithaca, London: Cornell university press.
O'Neill, Martin (2012). Property-Owning Democracy: Rawls and Beyond. Wiley-Blackwell: Wiley.
Plant, Raymond (1991). Modern Political Thought. Oxford: Basil BlackWell.
Rawls, John (1985). Justice as Fairness: Political not Metaphysical, Philosophy and Public Affair, 14(3): 223-251.
Ralws, john (1991). A theory of justice. Oxford: Clarendon Press.
Rawls, John (1999). Laws of Peoples. London, USA: Harvard University Press.
Rawls, John (2001). Justice as Fairness: a Restatement. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
Rawls, John (2005). Political Liberalism. New York: Columbia University Press.
Sandel, Michael (1998). Liberalism and the limits of justice. Cambridge, UK; New York: Cambridge Universtiy Press.
Taylor, Charles (2007). A Scular Age. USA: Harvard University Press.
Walzer, Michael (2006). Just and Unjust Wars. New York: Basic Books.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
