دکترای علوم سیاسی و مدرس گروه معارف اسلامی دانشگاه اصفهان، ایران، اصفهان.
چکیده: (1705 مشاهده)
چکیده
ماهیت پیچیده و بینرشتهای مطالعات تمدنی، سطحی فراتر از روشهای تخصصی علمی و رویکردهای متفاوت مطالعات تمدنی دارد. تأکید بر هر یک از این روشها و رویکردها و غفلت از رویکردهای دیگر، تفکر تمدنی را دچار تقلیلگرایی خواهد کرد. هدف این پژوهش ارائه روشپژوهی به عنوان یک ساختار فکری مجموعهنگر است که به واسطه آن رویکردها و روشهای مختلف علمی به نحو بنیادی، راهبردی و کاربردی در حوزه مطالعات تمدنی با یکدیگر مرتبط میشوند. در این پژوهش تلاش شده است تا با روش تحلیلی و مدلسازی چگونگی کاربرد روشپژوهی در مطالعات تمدن اسلامی بررسی شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى انتشار الکترونیک: 1280/9/23
فهرست منابع
1. ایمان، محمدتقی (1391). فلسفه روش تحقیق در علوم انسانی. قم: انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
جمعی از نویسندگان (1388). جستاری نظری در باب تمدن. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
چیتیک، ویلیام (1388). علم جهان، علم جان. ترجمه امیرحسین اصغری. تهران: نشر اطلاعات.
دادگر، یدالله (1385). مفاهیمیاز فلسفه اقتصاد، روزنامه دنیای اقتصاد. ش994، 11/4/85.
داوری اردکانی، رضا (1379). اتوپی و عصر تجدد. تهران: نشر ساقی.
رهادوست، بهار (1383). علمگرایی و پوزیتیویسم در کتابداری و اطلاعرسانی/ تهران: جهان کتاب.
زرینکوب، عبدالحسین (1375). تاریخ در ترازو. تهران: انتشارات امیرکبیر.
عطاس، نقیب (1374). اسلام و دنیویگروی محمد. ترجمه احمد آرام. تهران: انتشارات مؤسسه مطالعات دانشگاه تهران و مؤسسه بینالمللی اندیشه و تمدن اسلامی مالزی (ایستاک).
بل، وندل (1392). مبانی آیندهپژوهی. ترجمه مصطفی تقوی و محسن محقق. تهران ناشر: انتشارات مرکز آیندهپژوهی علوم و فناوری دفاعی.
Gordon, T. J. and Glenn, J. C. (1993). Issues in Creating the Millennium Project: Initial Report from the Millennium Project Feasibility Study, United Nations University.
Lijphart, Arendt (1971). Comparative Politics and the Comparative Method, The American Political Science Review, 65 (3).