Kholoosi M H. Explaining the Concept and Components of Citizenship in Aristotle and Farabi's Political Philosophy. فصلنامه تحقیقات بنیادین علوم انسانی 2017; 3 (1) :73-96
URL:
http://frh.sccsr.ac.ir/article-1-56-fa.html
سطح چهار جامعه المصطفی العالمیه، دکترای فلسفه سیاسی اسلامی، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ایران، قم
چکیده: (3024 مشاهده)
چکیده
سازماندهی حقوق و تعهدات متقابل فرد و جامعه از بسترهای فکری فیلسوفان سیاسی بوده است. یکی از منظمترین مباحث فلسفی درباره شهروندی در فلسفه سیاسی کلاسیک، مربوط به ارسطوست. ارسطو در کانون مباحث شهروندی، مؤلفه اعتدال را قرار میدهد. او حقوق و تعهدات متقابل فرد و جامعه را بر اساس اصل اعتدال صورتبندی میکند. پیوند کمال و فضیلت با مؤلفه اعتدال، از ویژگیهای بنیادین شهروندی در نظام فلسفی ارسطوست. فارابی نیز به عنوان بنیانگذار فلسفه سیاسی اسلامی با سه عنصر بنیادین به شهروندی میپردازد که عبارتاند از: حقیقت، فضیلت و سعادت. او حقیقت را در مرکز نظام شهروندی خود قرار میدهد و ارتباطی وثیق میان شریعت و فلسفه برقرار میکند. شهروندی حقیقتگرایانه فارابی بر اساس تعامل نزدیک شریعت و فلسفه بازسازی میگردد. معرفت ناب حاصلشده از این تعامل است که به عنوان مؤلفه بنیادین در مرکزیت گفتمان شهروندی در فلسفه فارابی قرار میگیرد. حقوق و تعهدات متقابل فرد و جامعه در درون نظم مبتنی بر حقیقت سازماندهی میگردد تا با رساندن شهروند به فضیلت، سعادت او را میسر سازد. برایناساس ارزشهایی چون آزادی، برابری، عدالت، مالکیت، قانونمداری و دیگر مؤلفههای شهروندی با توجه به اقتضائات حاصل از تعامل نزدیک حقیقت، فضیلت و سعادت، کانون توجه قرار میگیرد. در این نوشتار، مفهوم شهروندی با استفاده از توصیف، مقایسه و ارزیابیِ مبتنی بر تحلیل عقلی، بررسی میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى انتشار الکترونیک: 1396/3/31
فهرست منابع
1. ارسطو (1368). اخلاق نیکوماخوس. ترجمه ابوالقاسم پورحسینی. تهران: دانشگاه تهران.
ارسطو (1371). اخلاق نیکوماخوس. ترجمه محمدحسن لطفی. تهران: طرح نو.
ارسطو (1370). اصول حکومت آتن. ترجمه و تحشیه از باستانی پاریزی. تهران: امیرکبیر. چاپ سوم.
ارسطو (1390). سیاست. ترجمه حمید عنایت. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی. چاپ هفتم.
اشتراوس، لئو (1381). فلسفه سیاسی چیست؟. ترجمه فرهنگ رجائی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. چاپ دوم.
خلوصی، محمدحسین (1396). شهروندی در فلسفه سیاسی اسلامی. رساله دکتری. قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
دیوید راس، ویلیام (1377). ارسطو. ترجمه مهدی قوام صفری. تهران: فکر روز.
فارابی، ابونصر (1366). السیاسة المدنیه. تحقیق فوزی متری نجار. تهران: نشر الزهراء.
فارابی، ابونصر (1991). المله. تحقیق محسن مهدی. بیروت: دارالمشرق. چاپ دوم.
فارابی، ابونصر (1996). آراء اهل المدينة الفاضله. بیروت. دارالمشرق. چاپ هفتم.
فارابی، ابونصر (1993). فصول منتزعه. تحقیق فوزی متری نجار. بیروت: دارالمشرق. چاپ دوم.
فلامکی، محمد منصور (1367). فارابی و سیر شهروندی در ایران. تهران: نقره.
کلوسکو، جورج (1389). تاریخ فلسفه سیاسی. ترجمه خشایار دیهیمی. تهران: نشر نی.
گالستون، میریام (1386). سیاست و فضیلت، فلسفه سیاسی فارابی. ترجمه حاتم قادری. تهران: بقعه.
گای، ماری (1388). شهروند در تاریخ اندیشه غرب. ترجمه عباس باقری. تهران: فرزان.
Derek, Benjamin Heater. (2004). A Brief History of Citizenship. New York: New York University Press.
Miller, Fred (1995). Nature, Justice and Rights in Aristotle's Politics. New York: Oxford.
Mulgan, Richard (1997). Aristotle's Political Theory. London: Oxford.
Paul J. Weithman, Paul j. (2002). Religion and the Obligations of Citizenship. UK. Cambridge.
Rosenthal, Erwin (1962). Political Thought in Medieval Islam. New York. Cambridge.
Rosler, Andres (2005). Political Authority and Obligation in Aristotle. London. Oxford.
Collins, Susan D. (2006). Aristotle and the Rediscovery of Citizenship. New York. Cambridge University Press.