Abu Talebi M. The Role of Islamic Humanities in the Modern Islamic Civilization in
Iranian Supreme Leader’s View. فصلنامه تحقیقات بنیادین علوم انسانی 2017; 3 (1) :97-124
URL:
http://frh.sccsr.ac.ir/article-1-57-fa.html
استادیار مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;، ایران، قم
چکیده: (2614 مشاهده)
چکیده
تمدن نوین اسلامی به عنوان واپسین مرحله از مراحل پنجگانه در فرایند تحقق اهداف نهضت امام خمینی; مطرح شده است. پرسش اصلی این مقاله آن است که برای رسیدن به این هدف، علوم انسانی اسلامی چه نقش و جایگاهی دارد؟ برای پاسخ به این پرسش با توجه به تعریف تمدن نوین اسلامی از نگاه مقام معظم رهبری، نسبت و نقش علوم انسانی با بخشهای مختلف تمدن نوین اسلامی و فرایند تحقق آن تبیین شده است. ازآنجاکه رهبری، تمدن را بستر پیشرفت همهجانبه انسان میدانند و پایه و بخش اصلی تمدن را تعالی معنوی و سبک زندگی اسلامی، و بخش ابزاری تمدن را رشد مادی انسان یعنی علم، اختراع، صنعت، سیاست، اقتصاد، اقتدار سیاسی و نظامی میدانند، میتوان گفت که علوم انسانی در سه محور در تمدنسازی نوین اسلامی تأثیرگذار خواهد بود: 1. بخش اصلی و نرمافزاری تمدن یعنی سبک زندگی، 2. بخش ابزاری و سختافزاری تمدن یعنی علم، صنعت، اقتصاد و...، 3. پیشرفت همهجانبه مادی و معنوی. با توجه به اینکه وصف این تمدن و امتیاز آن از تمدن غربی، اسلامی بودن آن است، طبیعتاً علوم انسانی، الگوی پیشرفت و سبک زندگی باید اسلامی باشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى انتشار الکترونیک: 1396/3/31
فهرست منابع
1. آمارتیا، سن (1377). اخلاق و اقتصاد. ترجمه حسن فشارکی. تهران: نشر شیرازه.
حسنی، سیدحمیدرضا، و علیپور، مهدی (1389). پارادایم اجتهادی دانش دینی «پاد». قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
ساندل، مایکل (1374). لیبرالیسم و منتقدان آن. ترجمه احمد تدین. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
شریفی، احمدحسین (1393). مبانی علوم انسانی اسلامی. تهران: انتشارات آفتاب توسعه.
شیا چاران، دوب (1377). نوسازی و توسعه. ترجمه مرتضی غرهباغیان و مصطفی ضرغامی. تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا.
زمانی، حسن (1388). الزامات و پیش نیازهای تمدنسازی دینی، روزنامه خراسان. 24/1/1388.
عباسی، ابراهیم (1383). دولت پهلوی و توسعه اقتصادی. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
غنینژاد، موسی (1372). سراب عدالت اجتماعی از دیدگاه هایک. نامه فرهنگ. 10 و 11: 42-49.
قرهباغیان، مرتضی (1370). اقتصاد رشد و توسعه. جلد 1. تهران: نشر نی.
کاویانی، آرانی، و فولادیوندا، حفیظالله (1395). نقش جامعه در تغییر و اصلاح سبک زندگی افراد، معرفت، 231: 27-40.
مصباح یزدی، محمدتقی (1368). جامعه و تاریخ از دیدگاه قرآن. تهران: مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی.
موسی پور، نعمت الله (1392). سبک زندگی آموزشگران علوم انسانی در محیطهای دانشگاه ایران: از آرمانهای دینی تا واقعیتهای سازمانی، مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، 5 (4).
نجفی، حبیب الله، و شرف الدین، سیدحسین (1395). نقد و بررسی مفهوم «سبک زندگی» در اندیشه بوردیو، معرفت. 231: 41-57.
ولفگانگ؛ ژاکس (1377). نگاه نو به مفاهیم توسعه، ترجمه فریده فره و وحید بزرگی. تهران: نشر مرکز.
هتنه، بژورن (1388). تئوری توسعه و سه جهان. ترجمه احمد موثقی. تهران: قومس. چاپ دوم.
هریسون، دیوید (1376). جامعهشناسی نوسازی و توسعه. ترجمه علیرضا کلای. با مقدمه عباس توسلی. تهران: دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
Sobel, Michael E. (1981). Lifestyle and Social Structure: Concepts, Definitions, Analyses. Academic Press.
http://Khamenei.ir