سطح چهار جامعه المصطفی، دکترای فلسفه سیاسی اسلامی، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;، ایران، قم
چکیده: (2352 مشاهده)
چکیده
تربیت سیاسی در نظام سیاسی برخاسته از دین، متشکل از مبانی، اصول و اهداف است که متون دینی در تدوین آن نقش اساسی دارند. اهداف تربیت سیاسی با رویکرد اسلامی را از زوایای گوناگون میتوان بررسی کرد. بررسی تربیت سیاسی با توجه به مراحل سنی افراد، کاربردیتر است. در این چارچوب تربیت سیاسی به عنوان فرایندی از امور غیرسیاسی آغاز میشود و سپس به مراحل بسیطتری از این امور میانجامد و سرانجام با پختگی سنی فرد، تربیت سیاسی نیز به طور مستقیم سیاسی میشود و مراحل عمیقتر آن تدوین میگردد. تربیت سیاسی در زمان کودکی به طور مستقیم سیاسی نیست. در دوره نوجوانی، فعالیتهای سیاسی بسیط و آشناسازی با سیاست کانون توجه قرار میگیرد. در آغاز دوره جوانی فرد به عنوان شهروند وارد حوزه سیاسی میشود و در سیاست مشارکت میکند. در دوره بزرگسالی، فرد از رابطهای دوسویه و متقابل میان خود و دولت برخوردار میشود و میکوشد در این تبادل فکر و عمل، سیاست به مطلوبیتهای واقعی خود نزدیک و نزدیکتر گردد. در این مقاله، در ویژگیهای سنی عمدتاً از منابعی با روشهای تجربی تدوین گشته و در تعیین اهداف سیاسی مربوط به یک مقطع سنی، از منابع دینی استفاده شده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى انتشار الکترونیک: 1397/6/31
فهرست منابع
1. قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
نهجالبلاغه (1379). ترجمه محمد دشتی. قم: مشهور.
آموزگار، محمدحسن (1376). اسلام و تربیت عقلانی و اجتماعی. تهران: انجمن اولیا و مربیان.
ابنخلدون، عبدالرحمن (1375). مقدمه ابنخلدون. ترجمه محمد پروین گنابادی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. چاپ هشتم.
ابنهشام، عبدالملک (بیتا). السیرة النبویه. تحقیق مصطفی السقا و ابراهیم الأبیاری و عبد الحفیظ شلبی. بیروت: دار المعرفة.
احمدی، احمد (1368). اصول و روشهای تربیت در اسلام. تهران: جهاد دانشگاهی. چاپ دوم.
احمدی، علی (1426). مکاتیب الأئمة علیهمالسلام. قم: دار الحدیث.
تمیمی، عبدالواحد (1366). غرر الحکم و درر الکلم. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
جعفری، محمدتقی (1369). حکمت اصول سیاسی اسلام. تهران: بنیاد نهجالبلاغه.
حر عاملی، محمد (1409). وسائل الشیعه. قم: مؤسسه آل البیت.
حرانی، ابنشعبه (1363). تحف العقول. قم: جامعه مدرسین.
حکیمی، محمدرضا و دیگران (1380). الحیاه. ترجمه احمد آرام. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
دبس، موریس (1374). مراحل تربیت. ترجمه علیمحمد کاردان. تهران: دانشگاه تهران.
دیلمی، حسن (1408). أعلام الدین فی صفات المؤمنین. قم: مؤسسة آل البیت.
راش، مایکل (1377). جامعه و سیاست. ترجمه منوچهر صبوری. تهران: سمت.
ریشهری، محمد (1385). حکمتنامه کودک. قم: دارالحدیث.
سیوطی، جلالالدین (1416). تفسیر الجلالین. بیروت: مؤسسه النور للمطبوعات.
شهید ثانی، زینالدین (1409). منية المريد. قم: مکتب الإعلام الإسلامی.
صدوق، محمد (1385). علل الشرائع. قم: کتابفروشی داوری.
صدوق، محمد (1406). ثواب الأعمال وعقاب الأعمال، قم: دار الرضی. چاپ دوم.
صدوق، محمد (1413). من لایحضره الفقیه. قم: دفتر انتشارات اسلامی. چاپ دوم.
طبرسی، حسن (1370). مکارم الأخلاق. قم: دار الشریف الرضی. چاپ چهارم.
طریحی، محمد (1375). مجمع البحرین. تهران: مرتضوی. چاپ سوم.
کاظمی، یحیی (1377). آموزش و پرورش در دوره خردسالی تا جوانی. مشهد: آستان قدس رضوی.
کلینی، محمد (1429). الکافی. قم: دارالحدیث.
مجلسی، محمدباقر (1403). بحار الانوار. بیروت: دار احیاء التراث العربی. چاپ دوم.
مشکینی، علی (1424). تحریر المواعظ العددية. قم: الهادی. چاپ هشتم.
مفید، محمد (1413). الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. قم: کنگره شیخ مفید.
منصوری، جواد (1379). آموزش و تربیت سیاسی. تهران: وزارت آموزش و پرورش.
مهرداد، هرمز (1376). جامعهپذیری سیاسی. تهران: پاژنگ.
یعقوبی، محمد (بیتا). تاریخ یعقوبی. بیروت: دار صادر.